Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej zostało założone przez ks. Eugeniusza de Mazenoda, późniejszego biskupa Marsylii, 25 stycznia 1816 roku w Aix (Prowansja). Pragnął on połączenia gorliwości duszpasterskiej z ideałem życia zakonnego. Na początku misjonarze oblaci zajęli się głoszeniem misji parafialnych i rekolekcji, prowadzili sanktuaria maryjne, z czasem rozpoczęła się wielka epopeja misyjna „ad gentes”, która trwa do dnia dzisiejszego. Od zawsze misjonarze Niepokalanej kierowali swoje kroki ku najuboższym w sensie materialnym i duchowym, będąc blisko ludzi, którym głoszą Ewangelię.
Święty Eugeniusz de Mazenod
Eugeniusz de Mazenod urodził się we francuskiej arystokratycznej 1 sierpnia 1782. Był synem Karola Antoniego – prezesa Izby Obrachunkowej w Prowansji. Matką Eugeniusza była córka bogatego mieszczanina, profesora Królewskiej Akademii Medycznej, Maria Róża Joannis. Miał też młodszą siostrę Eugenię Antoninę. Jego dzieciństwo przypadło na lata rewolucji francuskiej i upłynęło pod znakiem tułaczki, będącej konsekwencją rewolucji. Po latach emigracji Eugeniusz powraca do swojego rodzinnego Aix en Provence. Próbuje ułożyć swoje życie. W sercu nosi ambitne plany na przyszłość jednocześnie doskwiera mu poczucie niezadowolenia oraz pustki. Doświadczenie nawrócenia, które przeżywa w Wielki Piątek 1807 roku prowadzi go do powzięcia decyzji poświęcenia swojego życia na służbę Bogu w Kościele.
Mając 29 lat, przyjął święcenia kapłańskie i postanowił oddać się pracy z młodzieżą, służbie więźniom, prostemu ludowi. Zdając sobie sprawę z wyzwań, jakie przed nim stały, zdecydował się zgromadzić kilku gorliwych kapłanów, aby nieść Ewangelię ubogim duchowo i materialnie w porewolucyjnej Francji. Tak powstało Stowarzyszenie Misjonarzy Prowansji, którego głównym zadaniem było głoszenie misji parafialnych. Po 10 latach zgromadzenie zostało zatwierdzone przez Ojca Świętego jako Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej.
Wkrótce Eugeniusz de Mazenod został biskupem Marsylii. Widząc potrzeby Kościoła powszechnego, postanowił na nie odpowiedzieć, otwierając młode zgromadzenie zakonne na misje zagraniczne. Jego apostolski zapał porównywany był do tego, jakim odznaczał się św. Paweł Apostoł. Eugeniusz jako biskup chciał być zawsze blisko swoich wiernych, zwłaszcza ubogich, natomiast jako przełożony oblatów docierał do najbardziej opuszczonych w odległych zakątkach świata, posyłając im swoich misjonarzy.
Zmarł w wieku 79 lat. Jego grób znajduje się w katedrze marsylskiej. Eugeniusz de Mazenod został beatyfikowany w 1975 roku przez Pawła VI, a kanonizowany w 1995 roku przez Jana Pawła II.
Polska Prowincja Misjonarzy Oblatów MN
Polska Prowincja Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej powstała w 1921 roku. Jest jedną z najprężniejszych jurysdykcji oblackich na świecie. Podejmuje posługę słowa Bożego, działalność misyjną „ad gentes”, duszpasterstwo parafialne i specjalistyczne czy wreszcie prężne duszpasterstwo młodzieży. Misjonarze Oblaci prowadzą także dom rekolekcyjny w Obrze oraz domy pielgrzyma w Kodniu i na Świętym Krzyżu. Oprócz Polski Misjonarze Oblaci posługują m.in. na Madagaskarze, w Ukrainie, Białorusi, Turkmenistanie oraz krajach skandynawskich czy Beneluksu. Oblaci z Polski są też obecni w innych prowincjach Zgromadzenia.
Obecnie (stan na 24 października 2022) Polska Prowincja liczy 423 oblatów, których średnia wieku wynosi niemal 48 lat. W Polsce posługuje 248 oblatów, natomiast w delegaturach i misjach Polskiej Prowincji – 175 oblatów.
W Polsce jest 196 ojców, 29 braci, 18 kleryków oraz 5 nowicjuszy i 1 postulant. Na terenie Polski oblaci pracują w 21 domach: Bodzanowie, Gdańsku, Gorzowie Wielkopolskim, Grotnikach, Iławie, Katowicach, Kędzierzynie-Koźlu, Kodniu, Kokotku, Laskowicach Pomorskich, Lublinie, Lublińcu, Łebie, Obrze, Opolu, Poznaniu, Siedlcach, Świętym Krzyżu, Warszawie, Wrocławiu i Zahutyniu. Pojedynczy ojcowie pełnią posługę kapelanów szpitalnych, więziennych, wojskowych i domów sióstr zakonnych w: Chumiętkach, Dziwnowie, Biedrusku, Wielkiej Wsi, Konstantynowie, Katowicach, Bieruniu Starym, Woźnikach Śląskich, Porębie koło Leśnicy Opolskiej, Luboniu i Warszawie. Dodatkowo niektórzy ojcowie posługują jako wykładowcy i pracownicy naukowi Uniwersytetu im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu i Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
